زمین انسان‌ها از آنتوان دوسنت اگزوپری

به راستی هیچ چیز هرگز جای رفیق گمشده را پُر نخواهد کرد .
نمی‌توان برای خود دوستان قدیمی درست کرد.
هیچ چیز با این گنجینه‌ی خاطرات مشترک، این همه رنج‌ها و مصائبِ با هم چشیده، این همه قهرها و آشتی‌ها و هیجان‌های تند همسنگ نیست.
این دوستی‌ها تکرار نمی‌شوند !
کسی که نهال بلوطی به این امید می‌نشاند که به زودی در سایه‌اش بنشیند، خیالی خام می‌پرورد.