معرفی کتاب دمیان

متن کامل توضیحات رضاطالب در صفحه اینستاگرام شخصی اش درباره رمان “دمیان” اثر مهم هرمان هسه :

چند روزی هست که بلااستثنا هر شب مشغول خواندن رمان دمیان اثر هرمان هسه هستم تا اینکه دیشب تمامش کردم . حقیقتش را بخواهید شک ندارم ؛ هرمان هسه در نوشتنِ رمان دمیان کاملاً از نیچه تاثیر پذیرفته است ؛ هرکس که دمیان را بخواند و با تفکرات نیچه آشنا باشد قطعا روح ِ اندیشه های نیچه را در کالبدِ رمان دمیان خواهد دید . بر همه ی ما پُر واضح است که نیچه اعتقاد داشت آئین مسیحیت با پنهان کردن خود در میان مُشتی افسانه چون خدا، مجازات، گناه و رستگاری سعی می کند جهل و خرافه را جایگزین حقیقت زندگی کند ؛ اما در نهایت حقیقت ِ خودساخته اش از میان می رود لذا نیچه معتقد بود افسانه ی مسیحیت تنها در پرتوی از حقیقت است که پایان می پذیرد . به هر تقدیر واقعیت این است که نیچه اساساً دین مسحیت را در ضدیت با زندگی انسان می دید ؛ اگر بخواهم این موضوع را کمی به زبان ساده تر توضیح بدهم باید بگویم : نیچه حرفش این بود که مسحیت از بدیهیات غیر قابل انکاری در انسان نظیرِ شهوت ، خشم ، کامیابی و بهره مندی از بسیاری از لذت ها به زشتی یاد می کند در حالی که همه ی این صفات از ضروریات غیر قابلِ اجتناب زندگی انسان هستند و به اعتقاد نیچه مسحیت قصد دارد انسان را فرمان بَر ، تسلیم و مطیع کند و نیچه این امر را بسیار نادرست می دانست؛ چرا که انسان به زعم نیچه همچون بَبر وحشی است که اگر این بَبر رام شود تمام شکوه خود را از دست خواهد داد . مثلاً در رمان دمیان شخصیت امیل سنکلر در محیط خانواده اش فقط یک دنیای پاک و معصومانه را شناخته و از دنیای بیرون خانه و خانواده اش چیزی نمی داند ، بر خورد او با فرانتس کرومر باعث می شود تمامی باورهایش در او فرو بریزد و در نهایت از مخمصه ی قید و بندهایی که در ذهنش عمری تندیده شده رهایی یابد. هرمان هسه با تاثیر از اندیشه های نیچه در رمان دمیان می خواهد بگوید انسان نه دیو است و نه فرشته ؛ بلکه تلفیقی از هر دوی این ها است او در این رمان چالش های بین روح و جسم ، تعقل و احساس را به تصویر کشیده و سعی دارد این قطب های متضاد زندگی را به هم نزدیک کند. دقیقا مفهومی که باعث شد تصمیم بگیرم رمان دمیان را به شما مخاطبان فرهیخته و ارجمندم معرفی کنم همین مسئله بود ؛ چون راستش را بخواهید معتقدم هر کس کمی وقت بگذارد و رمان دمیان را بخواند تا حدودی با جوهر برخی از اندیشه های نیچه آن هم‌ با زبانی بسیار دلپذیر و جذاب آشنا می شود و این خودش به منزله ی این حقیقت خواهد بود که درک بسیار بهتری از فلسفه نیچه پیدا می کند .