لزوم قرار گرفتن در یک موقعیت خاص …

همین چند روز پیش سر کلاس حقوق اساسی از آن جهت که این درس ماهیت سیاسی دارد حرف از نسبتِ فضای مجازی با سیاست شد . خصوصا اینستاگرام ؛ یک نکته ای را آنجا به دانشجویانم گفتم اینجا هم به شما می گویم بچه ها ! حتما در فضای مجازی فعال باشید اما اِفاده فروشی نکنید. طراحی اینستاگرام به شما اجازه می دهد تصویری مدیریت شده از خودتان نمایش دهید من نمی گویم این پیکر بندی شخصیت مسئله خوبی هست یا بد ؛ اما خیلی مهم است که بفهمیم خودآفرینی ما در اینستاگرام که معمولا با تمجید دوستان و آشنایانمان همراه است مانع از خود آگاهی ما نشود خصوصا اینکه دچار یک نگرش انفعالی و یک خودشیفتگی سطحی نشویم . دنبال این نباشیم که همه از مواضع ما خوششان بیاید . بچه ها ! نکند عادت به تعریف و تمجید باعث شود حرف دلمان را نزنیم یا از انتقاد بترسیم ‌.‌.. باید یاد بگیریم خودمان را در معرض انتقاد قرار دهیم. درک می کنم که ممکن است برخی از انتقادات زاده ی حسادت باشند اما زاده ی هر چه که هستند بهتر از تحسین های مودبانه توام با بی تفاوتی های درونی اند .

من شخصا ترجیح می دهم ناسزا بشنوم اما این ناسزا توام با یک خروش درونی باشد تا بی تفاوتی درونی یک شخص. این حرف معنی اش این می شود که طرف آنقدر درگیر مواضع یا تفکر ما بشود که درونش متلاطم شود نه اینکه از سرِ خوشامد ما تمجید کند ، حتی اگر این خروش زاده ی خشم آن فرد باشد یا تنفر از ما ؛ بازهم مهم نیست .

بریده ای از سخنان رضاطالب در کارگاه تخصصی روش تحقیق در علوم اجتماعی / مرکز آموزشی باغ صبا